zmiana wyroku SOKiK na uchylenie decyzji Prezesa URE stwierdzającej, że odmowa zawarcia umowy przesyłu i dystrybucji energii cieplnej była uzasadniona. Niezbędne jest zachowanie dużej wstrzemięźliwości w nadawaniu w procesie wykładni normom prawa energetycznego treści, która prowadzi do ograniczenia, wynikającego z zakazu nadużywania pozycji dominującej z prawa konkurencji, obowiązku współpracy gospodarczej. Przedsiębiorca kontrolujący dobra o węzłowym znaczeniu gospodarczym nie może skutecznie zwolnić się z, wynikającego z zakazu nadużywania pozycji dominującej, obowiązku ich udostępnienia podmiotowi chcącemu podjąć z nim rywalizację na dotychczas zmonopolizowanym rynku zależnym wskazując, że utraci część rynku zależnego, w wyniku czego ponoszone przez niego koszty jednostkowe na rynku wtórnym wzrosną. Z uchylanej decyzji nie wynika, że uwzględnienie wniosku doprowadziłoby do jakiegokolwiek wzrostu opłat, gdyż pojęcie to nie jest tożsame ze wzrostem kosztów jednostkowych, które mogłyby wzrosnąć. Jednak ani Prezes Urzędu, ani Sąd I instancji nie poddali jakiejkolwiek analizie twierdzeń przedsiębiorstwa dotyczących kwot "nakładów inwestycyjnych na przystosowanie Źródła 1 i Źródła 2 oraz sieci ciepłowniczej do wspólnej pracy", a mimo to oparli się nich. Nie zweryfikowano poprawności wskazanych szacunków, ani też nie zbadano ekonomicznej racjonalności poczynienia takich nakładów. Nie sprawdzono również, czy fakt pozostawania infrastruktury w stanie uniemożliwiającym przyłączenie nie jest związany z niewywiązywaniem się przez przedsiębiorstwo z obowiązku utrzymywania zdolność urządzeń, instalacji i sieci do realizacji zaopatrzenia w energię w sposób ciągły i niezawodny, przy zachowaniu obowiązujących wymagań jakościowych.

Warunku istnienia układów pomiarowo-rozliczeniowych nie należy utożsamiać tylko ze stanem aktualnym, ale też z istnieniem rzeczywistej, ocenianej przy uwzględnieniu kryteriów ekonomicznych i technicznych, możliwości ich zainstalowania. Fakt nie zainstalowania wskazanej aparatury nie przesądza o tym, że ona nie istnieje.

Nie ma podstaw do przyjęcia, że zasada TPA nie jest przewidziana w prawie polskim na rynku przesyłu ciepła.